ارزیابی برخی خصوصیات ریخت شناسی در تعدادی از ژنوتیپ های انجیر (ficus carica l.)

شناسایی و جمع آوری ذخایر توارثی هر محصول، اولین کار جهت اجرای برنامه به نژادی و معرفی ارقام سازگار در هر منطقه است. به منظور شناسایی و ثبت ژنوتیپ های بومی انجیر در استان های فارس، مرکزی، لرستان و کرمانشاه سیزده ژنوتیپ انجیر و برانجیر طی سال های 1388تا1389مورد بررسی قرار گرفتند. ارزیابی54 صفت ریخت شناسی بر اساس دستورالعمل ملی انجام آزمون های تمایز، یکنواختی و پایداری انجیر انجام شد. براساس نتایج به دست آمده از تجزیه خوشه ای داده ها و با در نظر گرفتن شباهت 50 درصد، ژنوتیپ های انجیر مورد بررسی به پنج گروه اصلی تقسیم شدند. در این تقسیم بندی بیشترین شباهت بین ژنوتیپ های سبز و رونو و کمترین آن بین ژنوتیپ های سبز و سیاه درشت از استان فارس وجود داشت. نتایج نشان داد 27 صفت از صفات ارزیابی شده توانایی کافی درجدا کردن ژنوتیپ های مورد نظر را دارند و برای شناسایی هر ژنوتیپ صفت یا صفات کلیدی تعیین شد. موارد کاربردی نتایج این پژوهش، استفاده از صفات ریخت شناسی در تفکیک ارقام مختلط در باغ ها و کلکسیون ها، معرفی صفات کلیدی هر رقم برای تشخیص آسان و سریع، انتخاب والدین برای تلاقی در برنامه های به نژادی و تسهیل شناسایی مولکولی است.